Zagubiona Połowa
Czemu ten świat jest tak pokręcony?
Że nigdy nie wiemy kto komu
przeznaczony?
Chodzimy szukamy, w mroku upadamy.
Jak dzieci we mgle drogi szukamy.
Włos czasem już siwy na naszej głowie.
A my marzymy o drugiej połowie.
Odnaleźć te cząstkę naszej duszy.
To tak jak igłę w sianie, lub w dzikości
głuszy.
I tak błądzimy przez lata markotnie.
W ukryciu szlochając już całkiem
samotnie.
Gdyż chociaż technika, i komp co rusz
nowy.
My nie znajdziemy tej drugiej połowy.
Cóż nam po technice? Cóż nam po nowych wynalazkach ludzkości? Czemu nikt nie wynalazł jeszcze urządzenia które wskazywało by nam kto został nam przeznaczony? Czyja połowa jest drugą połową nas. Cóż nam po takiej technice? Która nie potrafi rozwiązać najważniejszego problemu trapiącego każdego człowieka.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.