Zagubione pytania..

W modlitwie znaleźć ukojenie, serca i duszy zaspokojenie, odszukać siebie, w bezmiarze wszechświata..

Zastanawiam się..
szukam odpowiedzi na sens istnienia.
Zapytuje Boga i Szatana,
gdzież jest moja wiara?
Poszukuje siebie samej
w zagubionym sercu
swego jestestwa.
Szukam wciąż szukam..

Wciąż zadaje pytania:
jak odnaleźć swe lustrzane odbicie?
jak powstać i narodzić się na nowo?
w jakim świecie istnieć?
Ale narrator tego świata
zdaje się milczeć..
I tylko patrzy,
I tylko ocenia,
I tylko daje mi czas do zastanowienia.

Cichutko, w lęku modlę się..
Tak by nie zbudzić monstrum zła
By nie napędzać machiny nienawiści
By odetchnąć,
uwolnić się z okowów bólu i cierpienia.
Zrzucic kajdany strachu..
Modlę się..

O zaufanie, o wiarę w człowieka,
O ciepły dotyk serca,
O pocałunek uśmiechu
I rozkosz bliskości.
Modlę się..

autor

Beatris

Napisany: 2008-12-31 Dodano: 2009-02-25 08:01:33

Ten wiersz przeczytano 394 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie