Zagubione serca
w moim sercu,rozlała się pustka,tworząc
ciemny ogród nienawiści,
jak lawina czasu stopiła wszelkie nadzieje
na Twoją przychylnośc,
w moim sercu,nastała cisza,gdzie okowy
czasu poszarpała niewinnośc,
zawieszona nad przepaścią życia
wiecznego,
w moim sercu,gdzie spłodziłaś nadzieje na
szczęśliwe mosty,
marzenia wytoczyły wielki kamień
nonsensu
w Twoim sercu,próbuje zatrzymac
wyobraznie,
rozpalic ścieżki pogańskich myśli,
w Twoim sercu,jestem jak obłąkany
starzec,
szukający zapachu zwiędłych kwiatów,
w naszych sercach,śpią wygłodniałe
wilki,
czyhające na na krew gniewnych oczu,
w naszych sercach,zaśniemy pośród śpiewu
szklanych ptaków,
ogłuszonych dżwiękiem zazdrosnych krzyków.
Komentarze (1)
Na szczescie znalazly sie te zagubione serca."Zasniemy
posrod spiewu szklanych ptakow..."Slicznie!