Zagubione żagle...

Rzeczą człowieka jest walczyć, rzeczą nieba – dać zwycięstwo..nie ma nic gorszego, niż błądzenie po nieznanych wodach...Homer

.

... mojej córce Justynie Aleksandrze, która obchodzi imieniny i 40+ ( już) urodziny...wciąż jesteś tak daleko, a w myślach tak blisko...mama



Odnajdziemy siebie, wciąż to obiecuję,
spojrzę wtedy w oczy, ujrzę tam świat cały,
złożę pocałunek, niech radość króluje,
odrodzę uczucia, co lata czekały.

Los nas tak doświadczył, rozdzielił na długo,
może chciał pokazać, miłość nie dla " sportu",
pokazał obojgu, życie jest żeglugą,
trzeba brać azymut właściwego portu.

Nie obiecam jednak, wszystko się odmieni,
nie wymażę przeżyć, życie piórka stroi,
przeszłość będzie ciążyć, do późnej jesieni,
pustka w sercu moim ran już nie zgoi.

Zbyt długo czekałam na znak z twego serca,
poznałam smak klęski, teraz jest nadzieją,
wzmocnię jej działania, niech już nie uśmierca,
tych samotnych żagli z losu odyseją.

Sam fakt tęskno­ty napędza marzenia...i człowieka...jest też pa­liwem, które po­wodu­je że znów marzymy...

autor

Halina53

Napisany: 2016-09-27 Dodano: 2016-09-27 08:39:45

Ten wiersz przeczytano 1044 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie