Zagubiony

Błąkam się po świecie,
nie wiem dokąd idę.
Jestem zagubiony.
Tak mija każdy dzień,
nie dając odpowiedzi,
jakie osiągnąłem cele życia.

Obraz świata jest czarno – biały,
tylko przyroda ma w sobie,
tęczę barw, a człowiek
jest uzależniony od barw.

Miłość – to kolor czerwony,
nadzieja – zielony,
śmierć – oznacza czarny kolor.
Idę po śladach barw,
jestem w nich zagubiony.

Nie mam domu,
miasto rodzinne daleko,
przeżyłem tyle lat
i nie zbudowałem edenu,
po prostu, jestem biedny człowiek,
gdzie wszędzie jestem zagubiony.

Miałem odnależć swoje marzenia,
do których dążyłem.
Dziś marzenia się rozpłynęły,
jak woda, między palcami.

autor

Sarek56

Napisany: 2022-06-15 Dodano: 2022-06-15 09:10:58

Ten wiersz przeczytano 820 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie