Zagubiony anioł

Już myślałaś że chwytasz, że znalazłaś Pokój,
ale dostrzegasz w nim kolejne drzwi, kolejnej izby,
która okazuje się przedsionkiem
do następnej.

Czytałaś, że z fraktalnego zamętu
można uciec w inny wymiar, wzwyż.
Poza mapami więc jesteś. Szukasz i znajdziesz,

ale znów to samo, płaszczyznę.
A szukasz głębi. Składasz się z bycia Jestem
kolejny raz, i kolejny.
Fatalnie rozkładasz się i rozdrabniasz

na miazgę, elementy pamięci.
Wiruje nieskończona szpulka.
Prząśniczki siedzą, w warsztacie ciemnym,
gdzieś na peryferiach, antypodach myśli,
i snują tam ciche piosenki.

Potem je słyszysz przypadkiem
na przystanku, w parku, mijając się.
Z labiryntów równoległych
próbują przebić się do ciebie skrzydlaci,
twoi odleciani koledzy.
A może to znowu ty?

autor

kasia_o

Napisany: 2020-12-18 Dodano: 2022-12-18 20:33:06

Ten wiersz przeczytano 382 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie