Zaklinanie...

Natchnij mnie szczebiotem poranka
otul mgłą zwiewną i czystą
orzeźwij kryształowej rosy napojem
bym narodziła się aniołem
w polnej trawie
odziana w smugi świateł i świętości aureolę
blask Twego spojrzenia
bym nie znała innego pragnienia
niż chęć istnienia
ziemskiego cierpienia

Tańczę więc od zmierzchu do świtu
bawiąc się Twymi gestami
mocą swą zaklinam słowa
w zimne potoki
w świetliste błyskawice
obudzę nawet żywioły
byś mnie wabił i kusił
poskromił złośnicę
w zwierciadłach zmienił me odbicie

autor

Elia

Napisany: 2005-10-03 Dodano: 2005-10-04 00:06:36

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie