Zakłopotanie...

Siedzę w ciemności i błąkam się z myślami.
Gdzie szukać? Gdzie szukać odpowiedzi?
Głowa zajęta nie Nią, a zwykłymi grami.
Co na to rozum? Co na to moi poeci?

Przy zamkniętych powiekach jej obraz widać.
Tworzę tak jeden za drugim jak opętany.
Tylko czy to samo Ona chce w nagrodę mi dać?
Czy już dawno ze starości obraz popękany?

Miłość jak pewna dłoń trzymająca ołówek.
Zatacza koła, rysuje kreski tworząc rysunek.
Wtedy potęga mocy dwóch zakochanych połówek,
Razem z rysunkiem daje piękny "rachunek".

Tylko dla mnie te liczby są niewidoczne.
Idę do przodu i jak w złym śnie,
Biegnąc w miejscu, a miejsce mroczne.
Dlaczego tak jest, skoro kocham Cię?

autor

Zamotanywkarierze

Napisany: 2011-11-02 Dodano: 2016-11-02 22:50:16

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie