I zakwitł kwiat – to miłość

Na pustyni w cichym zmierzchu,
Samotny poeta milczącym spojrzeniem,
Żegnał swój czas wspomnieniami,
Trzymając w dłoni cały świat,

I nagle,

Nikczemny los wysłuchał próśb,
Nieśmiertelnych, prostych słów,
I zakwitł kwiat – to miłość,
W sercu, które zwątpiło,

Teraz się wstydzi,

Bo to może być ostatni dzień,
Więc chodźmy w spokojny sen,
Z uśmiechem dobrym dla serc,
Bo to co zniewoliło duszę pierwszy raz,

Może trwać już w nas zawsze,

autor

Myślidostracenia

Napisany: 2010-03-12 Dodano: 2010-03-12 00:30:03

Ten wiersz przeczytano 487 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie