Życie Moje

W aksamicie nurzałam twarz
to kłamstwo że prawda boli

rozdzierając serce na pół
myślę:
o purpurze wydartego czasy
bieli niewinnego czekania
diagnozy....powrotu wyczekując nie zobaczywszy jeszcze objawów...

i kiedy w te samotne wieczory będę czekać
i kiedy poranki mnie będą budzić pustką
i gdy już modlitwą ręce złożone
będą błagać o spełnienie
Twego widoku pragnąc jak oddechu..


doknę skroni Twoim zapachem
dłoń położę na usta....

...już jesteś Życie Moje....

Jak kroplami połączony strumień, zlewający sie w ocean...tak na szumiącej fali życia oddaję Ci mój nurt by razem z Tobą dotrzeć do granić morskiego horyzontu...

autor

loken

Dodano: 2008-06-30 22:50:03

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie