Żal
Nieobecny wzrok
posępna mina
nie rozmawiasz ze mną
choć jestem tuż obok
padają złe słowa
bez pokrycia oskarżenia
łzy i żal
to teraz moja twarz
to tak boli
zwątpiłeś przecież we mnie
w mą miłość nie uwierzyłeś
słowo przepraszam słyszę
przestanie boleć
wybaczę
zapomnę?
za jakiś czas odpowiem
autor
beatka88
Dodano: 2014-07-23 19:44:04
Ten wiersz przeczytano 737 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Ładnie. Jeśli zrobiło się ranę, trzeba umieć ją zagoić
i postarać się jak najmniej ranić.
Pozdrawiam serdecznie Beatko.
Dziękuję wszystkim za głosik i opinię. Przede mną
trudna rozmowa, ale bez niej się nie uda dalej tak
żyć. Szkoda mi tej jakże wspaniałej miłości. Może się
nam uda:}
Głęboka rana nie zagoi się sama... Pozdrawiam :))
Nie zapomnisz, jedynie uda ci się wybaczyć. Ale w
głębi serca ten żal pozostanie
Wybaczyć zawsze trzeba ale czy da się zapomnieć?.
Pozdrawiam bardzo serdecznie Beatko
Z życia wzięte. Czas leczy rany, ale blizny pozostają.
Pozdrawiam:)
Smutne...
Pozdrawiam, beatko88 :)
smutny wiersz, ale podoba mi się
-- czas wszystko uleczy, nawet najboleśniejsze
rany,tylko blizny pozostaną, by nie zapomnieć...
-- pozdrawiam...
Smutno.
trzeba wyrazić wprost ból i złość drugiej osobie a
czas i jej zachowanie pokaże czy uda się wybaczyć
Skoro już raz zwątpił, to zwątpi po raz drugi.
Dobranoc
No cóż, zadany ból jak drzazga niewyjęta, siedzi i
drażni, a do tego podchodzi ropą. Lepiej więc oczyścić
pole i przedpole, zagrać va bank i jak trzeba - na
klatę przyjąć gole.
Tak, czas jest potrzebny:)
Pozdrawiam:)
powodzenia i pozdrawiam.