Żal...
Żal...to są te łzy, co z jękiem spadając, drążą tak duszę w gruntowniej powłoce...to brak mi siebie we mnie...
.
Nie ma nic cięższego od żalu. Żal jest
straszliwą otchłanią w najczarniejszym
oceanie, bezdenną głębią. Zżera człowieka.
Dusi. Paraliżuje skuteczniej od
przeciętych nerwów. Harlan Coben
Żal...to emocje z uczuć żałością,
następstwo przykrych doznań i straty,
brak pojednania z rzeczywistością,
pustka i boleść przez wiele laty.
...to cierpień pokład, gdy ktoś odchodzi,
wiek bez znaczenia, wnętrze aż pali,
tęsknota długo pamięć nie słodzi,
z powodu przeżyć życie się wali.
...to jest żałoba, noc z dniem się zwiera,
czarna to odchłań z głębin bezdennych,
smuci i dusi, skutecznie zżera,
broni dostępu do chwil, tych pięknych.
...to jest "dlaczego" i rozżalenie,
za czymś, co znikło już bezpowrotnie,
bólem przygniecie, a smutne cienie,
dławią nam duszę jakże okropnie.
...to jest i skrucha, grzechów
wyznaniem,
gniecie sumienie dziwnym ciężarem,
sekret pokuty, żal pojednaniem,
win odpuszczenie zaś wiary darem.
...to jest zatrata tak w codzienności,
wielkość niemocy, rozgoryczenia,
gdy tory życia biegną w nicości,
nie ma powrotu, jest czas leczenia.
...to jest pretensja niesiona w sercu,
za niespełniane oczekiwanie,
i narzekanie życiowy "mędrcu"
gdy czasem dotknie rozczarowanie.
...to jest też szkoda ciosem doznana,
choć żadnej winy serca nie było,
zrodzona przykrość zdradą poznana,
uknuta w czasie, złe cios ostrzyło.
...to duszy mowa, śle sygnał - wykrzycz,
zamknięta żałość silnych też skruszy,
gdy żalu braknie, króluje gorycz,
dotknie też rozpacz i łkanie duszy.
Żal to codzienność, z nim wciąż
cierpimy,
gdy jęk łez smutku tonie w rozpaczy,
gdzie się obrócisz, ciągle słyszymy,
w żalu jest wszystkiego, cokolwiek znaczy.
...nie we łzach żal ale w sercu, które wciąż płacze wspomnieniem...
Komentarze (35)
Halinko
Śliczny wiersz, pozdrawiam
serdecznie!
:)
Jestem za Ziu-ka . Piękny wiersz :) Pozdrawiam
cieplutko ...
Żeby tak napisać, trzeba wpierw to poczuć...przytulam.
Żal - znam aż za dobrze.
niezwykle wnikliwie i przerażająco prawdziwie piszesz
o żalu i goryczy.