Żal emeryta

Nadeszła zima , już śnieg na dworze
mglisty poranek w okno już puka
a ja zmęczony w łóżeczku leże
przy mnie jest jedna sztuka

sztuka , to książka ta do czytania
bo co emeryt może poczytać
a Pan Tadeusz do spróbowania
trza w mig przyjemności chwytać

gdy Pan Tadeusz się z wolna kończy
to już dziewiąta dochodzi
lecz kropel kilka się jeszcze sączy
a to o zdrowie chodzi

Pracy już nie ma , a czasu wiele
lecz jak z tym sobie poradzić
czeka się tylko na te niedziele
by znów rodzinie po kadzić

wspomnieć co było , a już nie będzie
co w życiu może się zdarzyć
że jakoś pusto jest teraz wszędzie
że trudno nawet jest marzyć

chodzę do okna i widzę ludzi
którzy do pracy zdążają
i zaraz taka myśl mi się budzi
jak oni dobrze się mają

gdy pracowałem zawsze wśród ludzi
to jakoś radośnie mi było
teraz samotny siedzę przy oknie
bo wszystko się skończyło

autor

kuba-winetu

Napisany: 2018-12-03 Dodano: 2018-12-03 17:42:19

Ten wiersz przeczytano 1038 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie