Żal po stracie

To co się nazywa żalem poniewczasie,
Niemożliwe odczuć w rzeczywistej chwili.
Skłonność jest naprawy, lecz nie zawsze da się,
odkryć nieroztropność, gdyśmy się zgubili?

A w szaradach uczuć ciężko jest odnaleźć,
ten kluczowy moment wystąpienia błędu.
Coś zaślepia umysł - tępiąc doskonale,
drwiąc swą własną pychą z bólu łez obrzędu.

Już niedługo wiosna - czy przed nią uciekasz?
Jakże bardzo chciałem, by ptaki śpiewały.
Widzisz - teraz smutno zadrżała powieka.
Nic już nie zaśpiewa - milczący świat cały.

Życz mi powodzenia jak i wytrwałości.
Już się nie odwracaj - błagam Cię obiecaj!
Dziwi tak milczenie - przecież znacznie prościej,
łzy topiąc w spojrzeniu, by suszyć na plecach.

autor

Arturro

Napisany: 2020-03-12 Dodano: 2020-03-13 08:35:52

Ten wiersz przeczytano 992 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie