Zamach

Dla wszystkich czytających moje wiersze i relacje z wypraw :)

Odpoczywałem na tarasie zajazdu w Nairobi, gdy po przeciwnej stronie drogi - tam gdzie mieściła się stacja benzynowa, podjechał opancerzony samochód.
- Oj czuję kłopoty - mruknąłem do leżącej na ziemi dzielnej jaguarzycy Łapy.
Grupa zamaskowanych członków al Kaidy w turbanach wypadła z wozu strzelając na w z niesławnych AK-47.
Seria minęła mnie dosłownie o centymetry. Machinalnie odskoczyłem porywając łuk z drewnianej podłogi. Łapa uciekła w stronę suchych zarośli. - Czyżby zwiała? Nie, na pewno coś kombinuje, to ci jaguarzyca.
Tymczasem nasz sławny oddział Zenobiusza Taliba zaczął działać, jak zwykle niecnie.
Wyciągnęli z pojazdu ładunek wybuchowy i zaczęli uzbrajać dookoła największych pomp benzynowych. - Dajcie spokój, przy takim czymś koktajl Mołotowa to są zimne ognie.
I zanim zdążyłem pomyśleć moja zwierzęca przyjaciółka wystrzeliła z głośnym rykiem z zarośli i skoczyła na plecy jednego terrorysty.
Kałach upadł, a kiedy uderzył w ziemię wystrzelił ciągłą serią powalając dwóch talibów i raniąc jednego w nogę kulami rykoszetującymi od rur.
Ja nie zastanawiając się wystrzeliłem, celując w tego rannego taliba, aby go dobić zanim wezwie pomoc.
Niestety ładunek został uzbrojony i zaczęło się odliczanie. Ostatni łotr zaczął się śmiać i coś tam jęcząc po arabsku.
Długo to nie trwało bo dzielna jaguarzyca Łapa skoczyła odbijając się na tylnych łapach i zanurzyła mu zęby prosto w jego gardle - dalej już wiadomo co się z nim stało.
Ja natomiast kazałem uciekać pracownikom stacji jak najdalej, a sam natomiast kucnąłem obok ładunku i licznika, który pokazywała, że do eksplozji pozostała minuta.
Zanim trzęsącymi rękami zdążyłem otworzyć za pomocą prymitywnych nożyczek i śrubokrętu otworzyć puszkę i rozplątać kabelki licznik pokazywał 09 sekund.
Wzruszyłem ramionami i przeciąłem jedyny różniący się brązowy przewód.
Zegar stanął na 00,00.01.
Tak, sam nie wierzyłem, jedna setna sekundy. Pracownicy zaczęli klaskać wychodząc z zarośli. Kiedy cała robota z udaremnieniem zamachu była załatwiona na miejsce przyleciał śmigłowiec z generałem.
Pokręciłem głową i...
Znalazłem się przed telewizorem na sofie w domu gdzie były wieści z afryki o zamachu. Jak się okazało wujek dobijał się do drzwi, bo wpadł na kawę.
- Telewizor na full, że pukania nie słyszysz - oznajmił gdy otworzyłem.
Kiedy wujek Stefan pił kawę i rozmawiał ze mną, ja między czasie wszystko zapisywałem w notesie. Dalej to już wiecie co zrobiłem...
Do następnej przygody, hej...
(Ze względu na drastyczne pogorszenie się wzroku i niemożność patrzenia teraz dłużej w TV i komputer oraz wszystko co cyfrowe dłużej niż kilka minut, pisanie zajmuje mi dużo czasu, ale się nie poddaję więc proszę o wyrozumiałość.)

All rights reserved

Choćby nie wiem co, nie rezygnujcie z marzeń. Bo to, że coś nie dzieje się teraz wcale nie oznacza, że już nie nastąpi w ogóle.

_Tomek_

Dziękuję, że jesteście pozdrawiam ciepło.

Dziękuję za wszystkie głosy, komentarze i cenne rady. To dzięki wam odnajduję siłę by pisać ;)

autor

sarevok

Napisany: 2018-01-12 Dodano: 2018-01-12 15:21:06

Ten wiersz przeczytano 1028 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie