Zamglona źrenica

Moje okno na podwórze,
to jest kontakt mój ze światem,
obserwować lubię wszystko,
wiem jak wygląda sąsiadów,
ich domowe ognisko.

Wiem co słychać, gdzie i kiedy,
ile w ludziach zamożności,
w mym umyśle tylko miłość -
ani odrobinę zazdrości.

Co wynoszą, wyrzucając,
zamiast spytać się – co, komu?
Już szykują się do nieba,
bo są najświętszymi w domu.

Kto wyręcza się dzieciakiem?
Że to dobre wychowanie,
Tadzio śmieci wiadro dźwiga,
nikt nie zhańbi się śmieciami,
kiedy dziecko mieszka z nami.

autor

karl

Napisany: 2015-10-22 Dodano: 2015-10-22 16:04:32

Ten wiersz przeczytano 790 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie