Zamknięta
Zamknięta w czterech ścianach
Odgrodzona kotarą
Zasłonięta ciemną płachtą
Wyczekuje uwolnienia
Skryta przed światem
Schowana w piwnicy
Przykryta wielkim kocem
Poszukuje wytchnienia
Dusza zagubiona
Włożona do pudełka
Przypomina klatkę
Otwartą na dobre serca
Myśli rozbiegane
Usta przerażone
Oczy zamyślone
Cierpią w oczekiwaniu
Ciało zastygłe
Dusza umiera
Myśli ostygłe
A serce wciąż czeka..
Napisany 2007.04.17
autor
Kranek
Dodano: 2007-12-29 00:00:40
Ten wiersz przeczytano 574 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
chore serce można leczyć,gorzej z duszą...wiele czasu
na to przyjdzie zanim stanie się radosna czego ci
życzę...
Czyżby samotna, odrzucona, opuszczona starość? -
ale...z drugiej strony, opuszczony i samotny to każdy
z nas czuje się stary i niepotrzebny! Świetnie
Wyciągnij tą duszę..przytul, źle jej zamknietej i
odwiedź z nią dobre serca które są wokół.
zgubioną duszę, włożyłeś do pudełka otwartego na dobre
serce, które wciąż czeka. tylko czy sie doczeka?
pozdrawiam
Dobrze oddane wewnętrzne uczucia osób ranionych przez
życie...Tylko,czy te serca czekają? Myślę,że co
nietóre nie mają już nawet oczekiwania w sobie...