W zamyśleniu..

Pośród pól własnych uczuć..
Na piedestale trosk i spraw..
Stoję skąpany falą smutku..
Pragnąc odnaleźć życia smak..

Deszczowe chmury ponad głową..
Nie wróżą światła słońca..
Łąka co była zawsze zieloną..
Szarym obliczem oczy kąsa..

Las kiedyś tętniący życiem..
Pochylił drzew korony..
Osnuty głuszy krzykiem..
Zamarł jak człek skarcony..

Nagą łodygą kołysze wiatr..
Kiedyś zdobioną kwiatem..
Bezwiednie na ziemię upadł..
Ostatniej nadziei płatek..

autor

AndyB

Dodano: 2005-08-21 19:31:44

Ten wiersz przeczytano 707 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie