Zapach siana

Gdzie te dawne czasy, gdy rankiem na łąkach,
swą melodię grały wyostrzone kosy,
rytmem jednostajnym ścieląc trawy kłosy,
przy wtórze przecudnych melodii skowronka.

Potem te pokosy, równo rozścielone,
kobiety grabiami wokół rozrzucały,
by w czasie, gdy będą wolno przesychały,
pachniały jak łąki kwiatem umajone.

Gdy siano już wyschło w czas ludzkiej opieki,
żeby deszcz nie zmoczył w kopy formowano,
które w drabiniaste wozy ładowano,
by zrzucić w stodoły przepastne sąsieki.

Dziś trawy suszone w bele się prasuje,
stosując powszechną wsi mechanizację,
może ekonomia ma tu swoją rację,
tylko temu sianu zapachu brakuje...

autor

M.N.

Napisany: 2020-06-06 Dodano: 2020-06-06 14:40:22

Ten wiersz przeczytano 1615 razy

Oddanych głosów: 46

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie