Zapachem wiedziona
Z nutką nostalgii w dłoni delikatnie
stąpam
Twoim zapachem cudnym wiedziona
Tymi mikro drobinkami zmysłowych odczuć
Świdrujących bezkresne korytarze
Mojego zmysłu powonienia, umysłu i serca
Idę do Ciebie ubrana we wspomnienia
Twój cichy szept tonący w łzach
zrozumiałam
Twoją prośbę do siebie przyjęłam
Ona już teraz przeze mnie spełniona
Więc idę, więc stąpam
A zapach ze mną
We mnie
Przede mną
Wszędzie……
...zapachy wpływają na ścieżki naszej pamięci....
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.