zapachiem kawy rozlewa się świt...

zamysł wiersza hmm chyba brak a wierszyk od tak ;)

w pejzaży świecie
gdy czas na rozmowę
w ten czas on spotyka ją...
i... odwraca głowę

ona ni jak lecz tak samo
wzrok w sufit wbija
by nie spojrzał na nią...
a bo sytuacja temu nie sprzyja

i tak siedzą oddaleni
i zerkają na siebie ukradkiem...
a czas jak zwykle się leni
czy spotkają się znów?...może przypadkiem

ona dopiła poranną kawę...więc
...kawiarnię opuściła
gdy on powinien za nią biec
przegapił...na pociąg się śpieszyła

za rogiem zniknęła
tak szybko jak się pojawiła...
..i jego serce wraz z sobą wzięła
nieznajoma dziewczyna

ten sam stolik i miejsce przy oknie
mężczyzna...z oczyma smutno wpatrzonymi
i choć czasem zmoknie...
wierzy ze powrócą oczy tej jakże pięknej dziewczyny

BK*4

autor

TANIEC_SMIERCI

Napisany: 2006-09-23 Dodano: 2006-09-23 00:01:15

Ten wiersz przeczytano 399 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie