[wirus duszy mojej...]

naiwnie zapachiem kawy rozlewa się świt...

korkują się żyły a rozsądek coś szepcze
krew pulsuje i eksploduje
tylko trochę...trochę jeszcze
a wszytko się "naprostuje"

antyciała już nie skutkują
"bakteria" w wyższe stadium powędrowała
komórki aż drżą i buzują
choroba ze mną wygrała?!

wirusie duszy mojej!
tyś co wzniecił płomienie umysłu
teraz jestem w mocy Twojej
lecz oswobodzę się z Twego uścisku!

BK*4

autor

TANIEC_SMIERCI

Napisany: 2006-09-20 Dodano: 2006-09-20 00:03:29

Ten wiersz przeczytano 352 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie