Zapłakana Matka

Ona czarną chustą owinięta.
Stoi nad grobem swego jedynego kochanego syna.
Ona która go urodziła,stoi dzisiaj nad grobem syna.
Ona płacząc myśli czy warto rodzić się i umierać.
Czy warto żyć tą maleńką chwileczke.
A potem umrzeć jak ten stary pies przy budzie.
Czy warto żyć dla samego siebie.
Po co żyć jak nie ma bliskich osób.
A jednak warto żyć dla samego siebie.
A jednak warto rodzić się a potem umierać.
Żeby umrzeć trzeba się pierw urodzić.

Dla wszystkich którzy po śmierci bliskich stracili sens życia.

autor

tomek uszakiewicz

Napisany: 2006-07-18 Dodano: 2006-07-18 13:21:22

Ten wiersz przeczytano 535 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie