Zapłakany list

Łza,
wyrzeźbiła w mej twarzy krorytarz,
słony,
przpełniony bólem,
strach i niemoc,
niemoc mej duszy,
mego ciała,
rozdrażniona ja cała,
tylko czekam,
uciekam,
przed czym?
przed pechem który idzie za mną?
przed pustymi ludżmi co się do mnie garną?
sama nie wiem,
po co ludzkie życie?
skoro tak szybko się kończy,
skoro szczęścia w życiu niewiele można zaznać,
więc myślę,
kiedy skończy się ten czas,
czas nieszczęścia mego,
świata straconego,
pechowego roku?
czemu ja - powtarzam do Boga mego
czemu?- do świata straconego...

autor

MS

Napisany: 2004-12-17 Dodano: 2004-12-17 19:03:57

Ten wiersz przeczytano 504 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie