Zapominając co to chwała
Choćbyśmy mieli armię zbrojną,
ubraną w czerwień i szkarłaty.
To czy los swoją ręką hojną,
nie sprawi nam okrutne straty.
Niszcząc zaciągi w słusznej sprawie,
kalecząc ludzi, raniąc ciała.
Nie dając zginąć w prawdy sławie,
zapominając co to chwała.
Choćbyśmy mieli… próżna strata,
bo kto nam da takową siłę.
By z zwykłej walki stworzyć dramat,
a nie potyczki resztki zgniłe.
O ! Ty narodzie walki syty,
gromadzisz tylko wspomnień czasy.
Jesteś jak dziwka wciąż zdobyty,
na dalszą miłość zawsze łasy.
autor
Grand
Dodano: 2009-09-23 16:16:07
Ten wiersz przeczytano 435 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Dobrze napisany wiersz - czy niepowodzenia narodu nie
rozpoczynają się od głów rządzących ?
Dobry temat wiersz dziewięciozgłoskowego, rymowanego.W
trzeciej zwrotce w drugim wersie napisałabym
jednak;kto nam da na takową siłę, bez kto. Psuje rytm
i jest za dużo o jedną głoskę.Nie zapominajmy być
wiernymi dziećmi swojej ojczyzny.
mocny text ale dobry.
cóż, ostro i bezpośrednio.
Naród to "dziwka" a los to szambo przesiąknięte ciągła
walką :)świetny