ZAPOMNIAŁAM …
Zapomniałam …
jak śmiać się, jak cieszyć.
Zapomniałam …
jak bawić się, jak grzeszyć.
Zapomniałam …
jak fantazjować, jak marzyć.
Zapomniałam …
jak komuś ufać, jak w coś wierzyć.
Zapomniałam …
jak kogoś lubić, jak kochać.
Zapomniałam …
jak można pragnąć, jak czegoś chcieć.
Zapomniałam …
jak szczęśliwą być… choćby tylko w
snach.
Nic już we mnie nie ma …
Prócz garści wspomnień
z dawno minionych, młodzieńczych lat.
autor
Iwona_Mościcka
Dodano: 2009-03-02 06:14:28
Ten wiersz przeczytano 834 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Wiersz przesiąknięty tęsknotą za minionym, za
uczuciami. Może warto się rozejrzeć.....i wrócić,
rozpocząć na nowo. Powodzenia
Jest jeszcze w Tobie wena,więc nie pisz,że już nic nie
ma:) Ona ukoi samotność Twoją ,będzie kochankiem Twym
i ostoją ;) Z pozdrowieniami.
Ładny wiersz,z czasem wszystko sobie
przypomnisz,pięknych rzeczy się nie
zapomina,pozdrawiam.
Wszystko ma swoj czas. To co, jest, już było a to, co
ma być kiedyś, już jest. pozdrawiam
szkoda,ze zostaly tylko wspomnienia...ciekawie
uchwycony,ladnie napisany.
podoba mi sie - nie glupio piszesz - choc wiersz dudni
mi siedemdziesiolatka w emerytalnym szlafroczku -
sklaniam sie do odstawki lekow i kremow
przeciwzmarszczkowych - dam + bo warto
Wiersz pełen wspomnień, pięknie i subtelnie piszesz.
Masz poezję, a to bardzo dużo - reszta sama
przyjdzie. Miłego dnia
Podzielam zdanie przedmówcy. Wstań i idź do przodu. Za
dużo żyjemy wspomnieniami za mało teraźniejszością.
nie zapomniałaś skoro są wspomnienia,wstań unieś głowę
wsłuchaj się w słowa duszy,uwierzyć to żyć. Pozdrawiam