Zapomniany cmentarz…
Przy drodze na Tomaszów cmentarz jest na
górce,
gdzie starych grobów płyty omszałe
patyną,
liście złote okryły jesienną pierzyną,
by zimą prochy grzała zanim ujrzą
Stwórcę.
Tam w groby wrosłych klonów, stupalczaste
dłonie
ku niebu niosąc wiatru wypłakane żale,
nad ciałami przed laty grzebanymi w
chwale,
w swym geście modlitewnym chylą się w
ukłonie.
To jest miejsce pochówku zwaśnionych
narodów,
gdzie Niemiec wraz z Polakiem obok
Rosjanina,
spoczywają złożeni w czas wojennych
chłodów
nie zważając, którego z martwych większa
wina,
w przeświadczeniu, że w niebie wśród
rajskich ogrodów,
każdy status mieć będzie Matki Boskiej
syna…
autor
M.N.
Dodano: 2018-10-31 07:23:19
Ten wiersz przeczytano 1370 razy
Oddanych głosów: 34
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
bardzo mądry, świetnie napisany wiersz
Po wojnie zlikwidowano większość starych gdańskich
cmentarzy. No bo przecież przedwojenni gdańszczanie to
w ponad 70% Niemcy. Nagrobki potłuczono i użyto ich
jako surowca przy budowie dróg. W latach 90., kiedy
Gdańsk na wielką skalę zaczął remontować ulice, pod
asfaltem znaleziono sporo potłuczonych fragmentów
nagrobków. Użyto ich jako budulca i u podnóża Góry
Gradowej wybudowano "cmentarz nieistniejących
cmentarzy". Tu co roku z udziałem władz miasta odbywa
się ekumeniczne nabożeństwo za dawnych mieszkańców. Tu
ludzie, którym zniszczono rodzinne groby mogą przyjść
się pomodlić, czy zapalić świeczkę.
a jedna śmierć ich połączyła ...
tam wszyscy równi,,,pozdrawiam:)