Zapomnieć...

Zbieram szkła rozbitych marzeń,
kalecząc sobie dłonie wspomnieniami.
Myślę o tym jak pięknie miało być,
jak bardzo miałam być szczęśliwa.

Ze zranionego serca płynie teraz krew,
wspomnień gorzki smak,
fala smutku zalewa mi twarz
i tak bardzo chcę zapomnieć.

Świat rozsypał się na kawałki,
wiatr koi mój płacz,
uciekam od wspomnieć o Tobie,
by nie kaleczyć się już...

autor

Megii21

Dodano: 2005-09-26 19:15:59

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie