Zapomnienie

Nie można się łamać niepowodzeniami...

Wspominam te czasy,
Wspominam te dni,
Gdy patrzyłam na świat przez te małe drzwi.
Cały świat się uśmiechał promienie,
A ja zapuszczałam wśród czterech ścian swe korzenie.
Słońce budziło mnie promiennym uśmiechem,
Zachęcało do życia swym promiennym śmiechem.
Kwiaty i trawa wolały do zabawy.
Wszystkie kamienie na mnie czekały...
Spoglądałam z nad łóżka na cudowny poranek,
Lecz mój kręgosłup odmawiał mi wszelkich zabawek.
W nocy księżyc nade mną się litował.
W spokojnym zaciszu blaski malował.
Łzy same do oczu mi chciały napływać
I nie wiedziałam czy mam je powstrzymać.
Po paru miesiącach kwiaty i trawa doczekały się uśmiechu.
Nakarmione radością przestały już błagać,
Bo usłyszały szept mego śmiechu...

Wspomnienie...

autor

Magdusia11

Napisany: 2003-03-13 Dodano: 2004-11-16 00:02:25

Ten wiersz przeczytano 574 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie