Zapory

Powstał mur i na zawsze nas podzielił
Jedność dwojgiem się stała
słaby na pozór, bo tylko z kamienia
a tyle zła uczynił

Przeszłości budowla - fizycznie jej nie ma
a w sercach trwa nadal

Nie nawidzimy za przeszłości rany
Nienaiwidzimy ludzi tego kraju
a oni nas
nie ma perespektyw na lepszy świat

Jaki sens to ma!?
czy okrajanie prawdy warte jest łez

Jesteśmy wszyscy tacy sami!
Zapomnijmy ból historii -
rozpamiętując go niszczymy szansę jaką los nam dał

Uwierzmy w siebie nawzajem
Zbudujmy nowy świat
Zapomnijmy o Stalinie i Hitlerze - jeśli to ma nas dzielić

Przestańmy bać się odmienności - to złudzenie
Mamy tyle możliwości

Zapominając dajmy szczęście
Pozwólmy sobie na nowo zacząć

Bo zrozumienie to podstawa
przyjaźni i miłości - prawdziwego szczęścia

Szczęście największe, niepozorne -
Pozwolenie na zburzenie
w sercach Berlińskiego Muru i Żelaznej Kurtyny.

autor

Lena Ignaczak

Napisany: 2005-10-27 Dodano: 2005-11-08 20:57:55

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie