ZAPRZĘG KONNY

Czarny rumak rozsądku
dziś w mej duszy zagościł,
Choć poranek był piękny
wcale nie dał radości,

Potem ognisty arab
z trudnym temperamentem,
Szaloną namiętność dodał
czyniąc miłość prezentem.

Cały szereg sprzeczności
miota się w mojej duszy,
Bez ustanku, od nowa,
będąc formą katuszy.

Wtem znienacka zawołam
Stop…..Prrrrrrrrrrrr…… 230;
Dość tej gonitwy!

Gdzie woźnica,co zaprzęgiem tym kieruje?
Gdzie cel życia i droga?
Skąd uczucie miłości?
W myślach strach i trwoga?

A woźnica z góry na świat tylko spogląda
i misterny plan podróży w swoich myślach kreuje,
Zakręt w lewo i prawo, potem nagły postój,
chyba celowo na drodze życia nam serwuje…

autor

Klasyczna

Napisany: 2009-04-18 Dodano: 2009-04-18 11:10:38

Ten wiersz przeczytano 718 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie