w zasięgu zmysłów

Magdo, pobożnych życzeń nigdy dość :)
Miłego... :)

jadgrad, Ciebie też? :)

Al-bo, przede wszystkim dziękuję za dobre słowo.
A tej jazdy i tego pędu powietrza zazdraszczam - ja
muszę z rozwaga, by inplantów z kręgosłupa nie
pogubić. Ale kiedyś... z górki w żywopłot i jazda po
nim jak po tarce do ziemniaków - nie zapomnę :)))
Miłego...! :)

W pojedynkę to nie bardzo...Miłego Elu...

Arku Bordowy - a pewnie, że poezja :) Dzięki za
czytanie i ładną żonglerke słowami z teksu.
Miłęgo dnia :) :)

Ależ... pięknie.
Podoba

Tętno w pojedynkę ale może złapie kiedyś rytm drugiego
i razem w zgodnym
zawtórują świerszczom i liściastym.Pozdrawiam.

wlosach

gna mnie pomiędzy trawy
źdźbła niepodeptane

znow cudny wiersz, wolnosc z odrobina smutku,
samotnosc nie jest raczej przypisana do czlowieka,

mam taka gorke w poblizu, podjezdzam rowerem, a potem
sie rozpedzam, az mysl... wariatko, zabijesz sie!
rower stary i ja nie mlodka:)) uwielbiam ten wiatr we
wlosacj i ped powietrza,

pozdrawiam:)

zostawiając tylko rzeczowniki finał zabrzmi tak:
"tętno z naturą o niebo tęsknot"
- też poezja.
pozdrawiam Eluś :):):)

Dziękuję, Mariuszu. Miłęgo dnia :)

Melancholia ale z wesołym odcieniem.
Pozdrawiam :)

Arek, bo wstawać jest rzeczą ludzką ;)

Ale się temu poddajesz widzę leżysz a nagle wstajesz
:-) :-)