Zasmutnięcie

Przekonała mnie twoja argumentacja. Niech tytuł
zostanie.

"Za tą ścianą kryje się dziecko.
Zastygam w zasmutnięciu, nasłuchuję śmiechu a słyszę,

jak smutek liże mnie po twarzy." - wzruszyłam się.
Niesamowity wiersz. Serdecznie pozdrawiam

I dziękuję cieplutko za odwiedziny.

Żal mi, że nie ma słowa "zasmutnięcie". Jest
pierdnięcie, beknięcie, uśmiechnięcie a nie ma
"zasmutnięcie". Jeśli komuś się nie podoba proszę
sobie zmienić na zasmucenie;)

Podoba się to "Zasmutnięcie" jak zatonięcie w smutku.
Można poczuć, czym jest smutek peela. Miłego wieczoru.

ten smutek to podstępna depresja, łasi, zwija na
kolanach i obiecuje, że zabierze ból, a jedyne co daje
to pustka... niesamowity w wyrazie wiersz, to dziecko
za ściana niepokoi, mam wrażenie, że to peel tak
płacze...

Klimatycznie smutny i taki jest, całe szczęście, to że
tylko wiersz.

W zasmutnięciu = lepiej brzmi "W smutku", a
zważywszy że nie zalicza się do poprawnie użytych -
radziłabym Autorce przyjrzeć się czy nie warto
zmienić, tak by nie raziło.

hmm... udzielił się nastrój, więc wiersz spełnił swoją
rolę, a to /zasmutnięcie/ jak oklapnięcie z życiowych
sił, piękny neologizm; pozdrawiam

Wiersz ok. Nie pasuje mi ten tytuł. Czy nie lepiej by
było nie eksperymentować z tytułem i napisać "Smutek"
lub coś w ten deseń? Ogólnie jednak pozytywnie.