Zaszeleściłem słowami

Jak długo świat istnieje
o miłości, tęsknotach pisano bardzo wiele
Miłość pisano na papirusach
tabliczkach glinianych
kamieniach , w grotach
Określano ją jak zwiewność
jak pocałunek wiatru
jak otwarte serce
Miłość hasała po polach
w chłopskich chałupach, na pańskich dworach

W miłości maczano pióra w inkaustach
dłutem i rylcem pisano wyrazy
Zawsze słowa ciepłe
z sercem otwartym, z otwartymi rękoma
Słowa o miłość o jej wszechobecności
cudowne , bez skazy
Miłość opisywano w poezji
prozie, na papierze i patykiem na śniegu i mrozie

O miłości płynęły słowa z wszystkich zakątków świata i nadal płyną, płyną
Bo to uczucie , jest w każdym zakamarku
w każdym źdźble trawy
O miłości pisali wielcy tego świata
najpiękniej , stąd do dziś o nich słyną
Pisać pięknymi słowami o tym cudownym uczuciu
to jadło, to serca strawy

Cały świat ,
tysiące ludzi pisze piękne słowa
i z nimi w miłości się budzi
W każdej chwili
ba w każdej sekundzie
słów o pięknej miłości potrzeba
Piszę, prozą, wierszem
w głowie myśli układam z uśmiechem do ludzi
Piszę i inni piszą , za potrzebą serca
potrzebą dzielenia się jak kromką chleba

I ja chudoba odczułem dziś taka potrzebę
zeby pisać słowa, słowa , słowa
Wiem ,ze nie będą one wielkie
ale na miarę , moich możliwości amatora
Podzielę się słowami , które we mnie od dzieciństwa, od szkraba małego
żywią się prostą poezją , może i chwilą prostej prozy do osobnika dorosłego

Wielu pisze,tych wielkich
że miłość to nagroda bez zasług uzyskany
Sama gdzieś między kwiatami, palcami do nas przyszła i objęła w tańcu
Bo miłość to stan w którym widzi się cud dla innych niewidoczny
Bo to uczucie , ten piękny cud , nie dla wszystkiej , tylko wybrańców

Miłość jest zawsze świeża , jak barwy i wiosny odcienia
Pachnie , emanuje , radość rozpiera
ludzi w piękno zmienia
Miłość to cisza
wymawiana przez dwojga jednym tchem
To uczucie jest tak niecodzienne
ze staje się cudem

Miłość to miejsce izolacji w wielkim świecie
dla serc dwojga
To miejsce , najpiękniejsze
schowane w kwiatach dla obojga
To uczucie zmienia nas w lepsze
stajemy się inni , rośniemy
Nie mamy apetytu , łaknienia, wzrok mętny uczucia miłości pragniemy

Miłość to cisza i sztuka przebaczania
mówienia językiem wzroku
Szukamy ją wszędzie
pragniemy, pragniemy na każdym kroku
Milcząca zgoda dwojga serc , to pantomima gestów
To śpiew , to niemy krzyk, obejmowanie się bez protestów


Nie akceptuje przemocy , oszustwa i kłamstwa
jest od tego wolna
Prowadzi nas przez knieje , łąki czarowne , zielone zasiane pola
Idzie zawsze w parze
jak konie przy strojnej karecie
Za nic nie odda
tego jedynego uczucia w świecie

W tym uczuciu na dnie serc dwojga są schowane najgłębsze tajemnice
Towarzyszyć WINNY nam przez całe życie
Ten rytuał, to pierwsze pocałunek który tkwi w nas samych
bez początku i końca
Iść z nim przez życie , razem z dłońmi splecionymi we dwojga

Powiedzieć słowo „KOCHAM”
nie jest rzeczą łatwa
nie na wiatr rzucone
Powiedziane winno być w ciszy serca
z pełną świadomością
prawie śpiewnie nucone
Bo iść razem w miłości bez pięknych słów. , bez pieśni na ustach
To uczucie mija
bezpowrotnie ucieka
staje się jak koperta bez listu, pusta

Wykrzyczeć szeptem słowa miłości i kochania
Usłyszeć echem słowa miłosnego powitania
To wtedy cały świat
wszystkie jego zakamarki tajemne
Winny wiedzieć
ze kochamy, ze nasze życie jest piękne ...

Wielu wielkich tego świata , mówi to od świata zarania
Ja dziś zacząłem, Tobie moje słowa na ranek na dzień powitania ...

Wykrzyczeć szeptem słowa miłości

autor

slonzok

Napisany: 2010-09-06 Dodano: 2010-10-13 08:34:06

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie