Zaszumiało Twoją nostalgią...
Zaszumiało Twoją nostalgią,
od smutku powiało aż chłodem,
a oczy biegały gdzieś zrozpaczone,
jakby szukały zagubionych marzeń….
Wszystkim wokół zakołysała cisza,
myśli wypełniających Twą duszę,
aż cząstka żalu z serca wypłynęła,
rozdając dookoła wielki smutek…
Więc schowałam swój uśmiech
do kieszeni zapomnienia
i dłonią delikatnie otuliłam Twoją dłoń,
byś poczuł choć odrobinę ciepła…
Zaszumiało Twoją nostalgią,
aż po brzegi mojego serca,
a Twoje palce nieśmiało powoli
zacisnęły się na mojej dłoni…
autor
Adminka
Dodano: 2007-07-28 00:24:05
Ten wiersz przeczytano 473 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
śliczny wiersz ...aż ta nostalgia ogarneła mnie
czytając go....
pięknie to napisałaś..nie trzeba słów aby dojść do
porozumienia...jest dotyk który wszystko mówi...czasem
mowa ciała jest bardziej wymowna od słów...
Dobre serce widać u peelki - nie zniszczyli go ani
ludzie...ani czas! Prawdziwa PRZYJACIÓŁKA!
Smutno, smutno, cieplej i... uff... szczęśliwe
zakończenie. Lubię takie wiersze :)
Piekny wiersz i szczęśliwe zakończenie - nostalgia
zamieniła się we wzruszenie...
Łatwo być razem, gdy wszystko się układa. Trudniej
znaleźć w sobie ciepło, gdy drugie jest w dołku.
Piękno Twego wiersza spłynęło do mej duszy... smutek w
nim ukryty serce me poruszył... wśród nostalgii mocno
trzymajcie się za ręce... ja wiem, w końcu uśmiechnie
się Wasze szczęście...