Zatracone życia

W świecie niezrozumienia
I szelestu papierka
Odchodzi najmniejsza nadzieje
Porywając najdroższe marzenia

Kolory blakną i płowieją
Kwiaty co kwitły więdną
Uczucie jak woda usycha
A radość smutkiem pokrywa

Gdy pozostaną same wspomnienia
Z upojnych lat istnienia
Nie zadręczaj się myślami
I idź dalej ale z uśmiechem na twarzy

-Cóż począć w takim świcie?
-mieć nadzieje że będzie lepiej

autor

Lamara

Napisany: 2007-01-07 Dodano: 2007-01-07 21:47:08

Ten wiersz przeczytano 535 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie