Zawsze mało

Jemu zawsze było mało, choć starałem się zmienić swą duszę i ciało
Mimo postanowień i wyrzeczeń ciężkich dla mej osoby
Straszył Mnie- „ Poczekaj na nasze groby!!!”
Mylącą oceną stwierdzał Mą osobę - czekającą na zrozumienie i wspomożenie
Na iskrę pozytywnej oceny w innej formie poświęcenia, a doczekałem się pogardzenia.
I nawet, gdy ona się pojawiła miłością i siłą mnie napełniła,
To i tak jak zawsze źle je oceniał- „Nie ta dla Ciebie” - mówił i zawsze ją zmieniał.
A gdy wczeszcie Tą jedyną ma dusza spotkał, miłości spragniona, na którą czekała
Rzekł on bez żadnych skrupułów – „ Za dobra ona dla ciebie, nie zna ona twojej drugiej połowy..” – I wnet złe uczynki wróciły do głowy!
Bądź niszczycielem nie kreatorem wszak w poprzednim życiu byłeś uzurbatorem!
I równowaga została zachwiana po raz kolejny ukojeniem jest Nirwana.
I choć chęci i pomysłów Ma wiele nie wszyscy znajomi to przyjaciele…to
Myli się on, który władze i miłość nad Nim ma
Nie widzi jak z Jego oczu leci łza,
•Gdy patrzy w lustro to w Swoim odbiciu widzi Jego oblicze
Wnet stara się być lepszy, bo mówił - „ Ja na Ciebie licze …”
Mimo komfortu życia, jakiego jego odbicie nie miało,
Jego dusza cierpi, nie jego ciało,
Bo człeka nie napełnia jego fizyczność, lecz bratnia dusza , nie psychotyczność.
Com napisał tak też czuję- Ja wiem! - świat Zeń robi jeno szuje!
Zrozum wiersz ten!
Niech Weń dotrze!
Powiesz – „Synu!”
A nie – „łotrze!!!!”

Może kiedyś zmienisz się i Ty i Ja...

autor

Daniel1523

Napisany: 2005-06-22 Dodano: 2006-01-21 16:26:21

Ten wiersz przeczytano 557 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Toniczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie