Zazdrość
Niby wzruszenie ramionami
I unikanie wzroku na czyny
Jakie nas jednoczyły.
Niby obojętność i śmiech,
Lecz w sercu kotłował
Się zawzięcie jego gniew.
Czy coś jest między nimi,
Że tak delikatnie patrzy
Na nią oczyma maślanymi?
I w ruchach jej coś innego
Jakby dusza rwała do niego…
Czemu on ją tak delikatnie
Prowadzi swoimi gestami?
Tego nie ma między nami…
Nie pokarze swojej zazdrości
Na tych ścieżkach zawiłości,
Ale przecież ona jest moja
I we mnie jest cała ostoja.
Przestań z nim tańczyć
Bo serce nie umie wybaczyć!
[Dusza szyderczo woła].
Pojawić ma się coś niezrozumiałego?
Ale dlaczego, dlaczego…?
26.12.2008
Komentarze (9)
Czytam twoje wiersze pokolei, ale z tego coś wyciągnąć
muszę dla siebie .
Właśnie-dlaczego???
ładny wiersz.prawdziwy.życzę Szczęśliwego Nowego Roku
i pozdrawiam
Jeśli "Tego nie ma między nami", to nie ma co
zadawać pytania "dlaczego?". Lepiej odpuścić, po co
się męczyć. Prawdziwy zapis uczuć i jednocześnie
obraz tego, czego się zazdrości.
Miłość nie zazdrości jak mówi święty Jan... Więc
lepiej jej unikać... Dobry wiersz...
Zazdrość to test dla miłości.
Często kobiety prowokują do zazdrości,by czuć się
bardziej docenioną przez swojego adoratora
Cudze chwalicie swego nie znacie Jak świat długi i
szeroki kobieta ma oczy i na innych spogląda
życzliwie łapczywie a na swego jak na psa jest i
musi być co dnia Pozdrawiam
spojrzenie więzi na kontakty ciepłe wyzwolenie
zazdrości i pojawia się dlaczego jest inaczej między
nami i dlaczego to boli zazdrość to cierpienie Wiersz
przybliżył to uczucie w kształcie prawdziwym Dobry Na
tak!