Zazdrość...

Są zakątki świata podobne do raju,
są klimaty przyjazne, rzekłbyś niczym niebo,
nic to, artyzm Stwórcy najpełniej widoczny,
gdy patrzę na Ciebie, doskonałe dzieło.
W kształcie ust widoczna Twego serca dobroć,
dusza, której wrażliwość zawarta w źrenicach
i uśmiech co szczerość rozpyla przed Tobą,
zachwyca też urodą doskonałość lica.
Majestat Twej twarzy nie ma wyniosłości,
jakby nieświadomy swej urody blasku.
Cała postać przyciąga lecz budzi szacunek,
chłonę Ciebie sobą, mam tak mało czasu.
Choć to niemożliwe Twoje piękno rani,
i ból powoduje, tak z wnętrza rozumu,
jak niespodziewany błysk słońca promieni,
wzrok biegnie za Tobą pośród ludzi tłumu.
Odchodzisz jak kropla, co w trakcie spadania,
miesza się z całością tracąc doskonałość,
nigdy moim nie będzie to piękno nieziemskie,
niech tłum je zagarnie i zamieni w szarość.

autor

jozen

Napisany: 2007-01-22 Dodano: 2007-01-23 06:39:27

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie