Zazdrość
Dlaczego smutne są twoje wiersze
zadano mi kiedyś pytanie
skrywając na dnie to co bolesne
odpowiedz ludziom szczerze na nie
nie jest to wcale prosta sprawa
życie swoje sprzedawać drugiemu
dla ciebie to może stać się zabawa
dla mnie emocji przyciężki klejnot
weź tu odpowiedz co targa myślami
i otwórz serce na serce człowieka
kiedy już ufność pogrzebana
przykryta ziemią na litość nie czeka
tak niewiele do szczęścia potrzeba
zwykłe słowo i dłoń na ramieniu
wsparcie w trudach i kromka chleba
szczera miłość ta w zrozumieniu
a mi przyszło borykać się samej
przez co życie gorzkim się stało
kiedy innym ulewa się nadmiar
dla mnie mało wszystkiego wciąż mało
nie wytrzymują już tego myśli
natłok przygniata zabija wartości
z wiosną zaczynam życiowy wyścig
i nie pozwolę wygrać zazdrości.
Komentarze (17)
Uważam, że to co w sercu to i na papierze. Ręka jest
tylko pośrednikiem pomiędzy właśnie tym sercem i
papierem. Ciekawy wiersz, trochę smutny. Pozdrawiam:)
Nie patrz na piękne klejnoty,
ani na świata bogactwa,
pamiętaj zawsze o tym,
że przyjaźń jest więcej warta.
Wiersz pełen melancholii skłania do zadumy.
Pozdrawiam cieplutko :)