"Zazdrość"
7 grzechów głównych
Zapragnęłam mieć wszystko
co Twoje na własność
osaczyć świat
który dzierżysz
uwięzić go w ubóstwie
własnej świadomości
i posiąść bezgranicznie
duszy Twej prostotę
Otumaniony rozum
pędem zachłanności
szukał polotu
wśród
Twoich słabości
Zagarnąć jak najwięcej
a potem posiąść
by w królestwie
swojej pychy
diabelskim dziełem
móc się delektować
Lecz w swej
pazernej głupocie
o czymś zapomniałam
żeś jest mi wszystkim
drogi przyjacielu
Ty zaś zgnębiony
moim pustym słowem
odszedłeś na zawsze
by prawdziwej przyjaźni
w świecie posmakować
autor
AnnaZłotnik
Dodano: 2015-02-09 09:09:27
Ten wiersz przeczytano 483 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Zazdrość pożera - dobrze oddałaś jej zachłanność.
Pozdrówki:)
Życiowa refleksja, zmusza do refleksji. Pozdrawiam
Aniu:-)
a moze zachlannosc?
dalem +
Dla mnie to raczej pazerność
i zachłanność,nie zazdrość.
Życiowy wiersz Aniu,pobudza do refleksji.
Pozdrawiam serdecznie:)
Zazdrość
jest podła drapie pazurami bywa obsesyjna.
Życie składa się z szans które nie wracają.
b.mi się podoba
ciekawie napisany i refleksyjny
pozdrawiam
Ty zaś zgnębiony
moim pustym słowem
odszedłeś na zawsze- nie doceniamy czasem tych obok
:))))
Dziękuję również.I także pozdrawiam.
bardzo dobry refleksyjny ....tak bywa czasem nie
doceniamy tego co jest obok blisko szukamy czegoś i
tracimy to co było piękne ....
pozdrawiam - dziękuję za miłą wizytę;-0
Sklania do refleksji pozdrawiam
Błędów się w życiu trudno jest ustrzec,
i zamiast w przyjaźń,trafiamy w pustkę!
Pozdrawiam!
Przyjazn nie znosi zachlannosci...