Zbudź się ...

cisza śmiertelna jakaś dookoła
nawet fortepian zamilkł na chwilę
bo ktoś z oddali mnie tu przywołał
umarło serce. leży w mogile

zginęła miłość. oczy ukryte
sępy jak durne krążą nad światem
goście czekają (milcząc) na stypę
skrzypek szafuje lirycznym żalem

nie leż już dłużej, powstań i odejdź
przetrzyj swe oczy zdumione jutrem
zabierz ze sobą płaszcz w niepogodę
poznaj smak życia. powiedz, nie wrócę

przepłyń przez fale swojej młodości
życzliwych twarzy, odległych marzeń
do dni spokojnych pełnych radości
do najszczęśliwszych swoich wydarzeń

czas ci ucieka, a ty go gonisz
czerp z tego źródła kolejną siłę
i przybądź do mnie z kwiatem na dłoni
bo pragnę słyszeć. prawdziwie żyłem

autor

Niezapominajka

Napisany: 2006-08-22 Dodano: 2006-08-23 00:10:08

Ten wiersz przeczytano 591 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie