Zdrowie teściowej

Raz pewna teściowa (niechaj długo żyje),
zarzucała zięciowi, że ten dużo pije.
On się zżymał, tłumaczył, toczył słowne boje,
że flaszka raz w miesiącu, w dodatku na troje
to nie żadne picie! A teściowa nyje.

Rzucił zięć nałogi. Zbliżały się święta.
W barku pozostała butelka nietknięta.
Wzrok mu wyszlachetniał, cera jak u dziecka...
Teściowej do głowy przyszła myśl zdradziecka:
Zaprosiła synów, córki i wnuczęta.

Szykuje kanapki, zaprasza w gościnę,
leje do kieliszków i ma dziwną minę.
Zięć nie tknął kielicha.- Wiadomo, nie pije.
Teściowa zachęca: „Zdrowia, niechaj żyje!”
Łyknęła jednego, - inni odrobinę.

Chciała upić zięcia, a sama się spiła!
Przewróciła krzesło, pięć kieliszków zbiła,
słania się na nogach, coś pod nosem bredzi.
Nikt się nie odzywa, każdy cicho siedzi,
chociaż atmosfera jest trochę niemiła.

Wtedy zięć powstawszy rzecze: „- Ja coś powiem.
Znam ja jedno mądre wspaniałe przysłowie,
które znać powinni wszyscy w mej krainie:
- Kto mieczem wojuje, ten od miecza ginie!”
Nalał, wytarł usta, rzekł: „- Teściowej zdrowie!”

autor

Gacek

Dodano: 2006-07-12 07:54:31

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie