Zdziwienie
Kto by to pomyślał
w naszym ludzkim bycie,
że Ci kiedyś wyznam
jak kocham Cię nad życie?
Nikt by też nie przypuszczał
ni mędrcy, ni uczeni
jak to nasze kochanie
świat wokoło zmieni.
Nawet dni i noce ciemne,
nawet dęby i kasztany
nigdy by nie powiedziały
że się w sobie zakochamy.
I tak w tym zdziwieniu trwając
na przekór, po wszystkie lata
kochajmy się dalej
aż do końca świata!
autor
Mery~
Dodano: 2007-08-23 01:09:16
Ten wiersz przeczytano 505 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Miłość która przychodzi jest dla nas zawsze
niezrozumiałym zaskoczeniem.
Piękny wiersz zwłaszcza koncowe zdanie.Wołanie do
miłości.
Wiewrz jest rytmiczny ogółem dobrze mi się go czytało
bo z miłością oj nigdy nie wie się, czy to ostatnia,
czy też kolejna już tam mknie....