ze szmacianą lalką

pył czasu unosi się złoty
skrzypiące schody, za smugą
to w szyszkach się lato schowało
przedwczoraj i wczoraj, na długo.

na strychu, za starą szafą
gdzie prześwit oprawił się w ramy,
cichcem, z lalką szmacianą
dni przędzę w kłębek zwijamy.

tuż, pod pajęczą serwetą
w albumach i pergaminach,
wśród zeschłych liści i kwiatów
śmieje się młoda dziewczyna.

i tylko nie wiedzieć po co,
w pośpiechu czas kurzu naprószył,
w szufladzie zaś ręką dotknięta
chwila się zawieruszy.

i tak się przy niej roztkliwiam
kiedy się niemo przymawia…
- ja byłam kiedyś twoja
Zabierz mnie, nie zostawiaj!

autor

Alicja

Napisany: 2005-02-22 Dodano: 2005-02-23 00:00:53

Ten wiersz przeczytano 529 razy

Oddanych głosów: 45

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie