Żeglarz
Błękit nieba i oceanu jednoczy się,
wiatr dmie w żagli biel,
radość nadaje życiu pęd,
płynę na szlaku największych prądów,
moja gwiazda- przyjaciółka mi najmilsza
prowadzi mnie w czerni nocy,
w zamian ja daję jej pieśń pochwalną,
samotny jak ona pośród bezlitosnych fal,
gdy nadejdzie brzask
i słońce wyłoni się znad wielkiej wody,
a ocean zalśni kolorem złota,
ja ze szczytu najwyższego masztu
będę obserwować horyzont
z nadzieją, że nie ujrzę brzegu.
autor
Niklaus
Dodano: 2007-03-14 18:10:51
Ten wiersz przeczytano 486 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.