Żegnaj Przyjacielu

Znów rak był silniejszy.

Łzy popłynęły, tak rzadko mi płyną,
ta wieść nie piorun, a jednak poraża,
wśród przemijania, znów człowiek przeminął,
ale jak walczyć o życie pokazał.

Swą siłą ducha kasował wyroki,
szedł tam, gdzie śmierci było nie po drodze,
wszędzie gdzie trzeba z uśmiechem szerokim,
ziarna nadziei rozsiewał na co dzień.

Nie ma już Witka, chodzącej miłości,
chociaż go wcale nie widzę wśród świętych,
bo był człowiekiem, takim z krwi i kości
i pozostanie takim w mej pamięci.

autor

karat

Napisany: 2011-07-16 Dodano: 2011-07-17 05:29:35

Ten wiersz przeczytano 3164 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie