Żegnaj,Janie K.

Za dwie godziny w sali nr.dwa
będzie wolne łóżko-właśnie zmarł Jan K.
Zamknęłam mu oczy i biel prześcieradła
oddziela od świata żywych i umarłych.

Jeszcze tylko łzy żony utrudzonej
wtopionej w krajobraz międzyłóżkowy,
noszącej codziennie rosół i nadzieję,
że może jednak zły los się odmieni.

Żegnam cię na zawsze,panie Janie K.
pacjencie z rakiem i odleżynami,
pamiętać długo będę twoją twarz
i brzuch rozdarty z białymi trzewiami.

Strzykawka w dłoni mej już zbędna
teraz ból czuję jeszcze tylko ja,
jeśli jest niebo,to zapytaj proszę,
czemu tak cierpiałeś,Janie K.?

Żona odeszła,pokurczona w żalu,
zabrała ręcznik i gąbkę i strach.
Jest nowy chory już na twoje miejsce.
Czekam na niego.Żegnaj Janie K.

Wszystkim zmarłym na moim oddziale,dla pamięci o nich i ich cierpieniu,które było też moim udziałem

autor

kwidzyn

Dodano: 2006-09-13 00:26:51

Ten wiersz przeczytano 635 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie