Zemsty poczuć smak

Nienawiść i ból to jedyne, co w mym sercu rozbrzmiewa.
Żałuje, że kochało. Szuka lekarstwa na niemiłość. Tego najbardziej mu potrzeba.
Obrzydło życie, które na wietrze teraz powiewa.

Swit już nie tak piekny, sny stały sie koszmarem.
Dzięki tobie zemsta staje się darem.
Darem, który za sprawą słów magicznych stanie się pożarem.

Spłoną twe słowa i spłonie wszystko.
I świat mój powróci.I godnośc odzyskam. Cudowne widowisko.

Niczym Fenix odrodzę się, by cierpienie swe pomścić.
Juz nie będe zazdrościć.

Niech inna Swe łzy na kartkę wylewa.
Gdy po raz setny okłamiesz. Już widzę łez ulewa.
Z piekła Twych kłamstw kropla po kropli spływa.

Kiedyś ona przejrzy na oczy.
Wtedy mnie nic już nie zaskoczy.
Zaczekam, gdy swój błąd przeoczysz.

I sam zostaniesz. Bez miłości. Wierności.
Złej passy dalszego zycia smaku nikt Ci już nie pozazdrości.

Dawidowi. Za wszystkie stracone dni...

autor

nieuleczalnie_zakochana

Napisany: 2007-05-18 Dodano: 2007-05-18 16:42:43

Ten wiersz przeczytano 672 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie