Zgubić jutro

Wiatr plątał rozwiane włosy,
Muskał po suchych ustach,
Rysował na policzkach krwiste mozaiki.

Deszcz zagłuszał ciche sapanie,,
Odbierał cierpienie ze zranionych dłoni,
Zamrażał i tak już zdrętwiale nogi.

Pioruny i błyskawice przeszywały serce,
Raniły wrażliwą duszę,
Odbierały resztki sił.

Jednak ona biegła,
Dążyła coraz wyżej i wyżej,
Lekceważąc wszelkie żywioły.
Biegła...
Chciała zgubić jutro.

autor

karilla

Dodano: 2007-07-17 09:09:28

Ten wiersz przeczytano 365 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie